Knutsdrapa (Ottar the Black)

This Knutsdrapa is part of the Scandinavian heritage of Old Norse poetry known as drapas. It was spoken at court for the praises of Canute the Great by the skald Ottar the Black. The focus is on the deeds of its subject as a prince, and as a king, with the climax of his conquest of England, at the Battle of Assandun, in 1016, and with the Battle of the Helgeå, in 1026, when he was victorious over the Norwegian and Swedish kings who were in alliance against him, amongst its events. This skaldic verse's style and metre are cause for some controversy, on the point of Canute's age. It is often difficult to understand, let alone translate Old Norse poems.

Hratt lítt gamall, lýtirlögreiðar, framm skeiðum;fórat fylkir œrifolksveimuðr þér heiman;hilmir bjótt ok hættirharðbrynjuð skip kynjum;reiðr hafðir þú rauðarrandir Knútr fyr landi.

Út fylgðu þér Jótar,auðmildr, flugar trauðir,skauthreina bjótt skreytirSkánunga lið Vánar;váð blés of þér vísi,vestr settir þú flesta(kunt gerðir þú þannigþitt nafn) í haf stafna.

Herskjöld bart ok helduðhilmir ríkr af slíku;hykkat þengill þekðuskþik kyrrsetu mikla;ætt drapt, Jóta dróttinn,Játgeirs í för þeiri;þveit rakt (þrár est heitinn)þeim stillis konr illan.

Brunnu byggðir mannabuðlungr fyr þér ungum,opt lézt, hús ok, heiptarherkall búendr gerva.

Gunni lézt í grœnnigramr Lindisey framða,beldu viðr þeir 's vilduvíkingar því ríki;bíða lézt í breiðriborg Helminga sorgirœstr fyr Úsu vestanengst folk, Svía þrengvir.

Ungr fylkir lézt Englaallnær Tesu falla,flóði djúpt of, dauða,dík Norðimbra líkum;svefn brauzt svörtum hrafnisunnarr, hvötuðr Gunnar,ollir sókn hinn snjalliSveins mögr at Skorsteini.

Fjörlausa hykk Frísifriðskerðir þar gerðu,brauzt með byggðu setriBrandfurðu, þik randa;Játmundar hlaut undirættniðr göfugr hættar,danskr herr skaut þá dörrumdrótt, en þú rakt flótta.

Skjöldungr, vant und skildiskœru verk, hinn sterki,(fekk blóðtrani bráðirbrúnar) Assatúnum;vátt, en valfall þóttiverðung, jöfurr sverðinær fyr norðan stórunafn gnógt Danaskóga.

Bjóðr, vant brynjur rauðar,blíðr stórgjafa, síðan(lætr önd áðr þrek þrjótiþinn) fyr Norðvík innan.

Framm gekt enn þars unnuð(almr gall hátt) við malma, [knáttut] slæ [þars sóttuð] sverð [kastala verja] ;unnuð eigi minni(ulfs gómr veit þat) rómu,hnekkir hleypiblakkahlunns, á Tempsar grunni.

Svíum hnekðir þú, sóknarsiklingr örr, en miklaylgr, þars á hin helga,ulfs beitu fekk, heitir;helt, þars hrafn né svaltat,(hvatráðr est þú) láði,ógnar stafr, fyr jöfrum,ýgr, tveimr (við kyn beima).